درمان جوش صورت یا آکنه

جوش ها یک بیماری شایع پوستی هستند که به دلیل گرفتگی یا ملتهب غدد چربی یا افزایش حضور باکتری های مولد جوش روی پوست شما ایجاد می شود. آنها یکی از علائم آکنه هستند و انواع مختلفی از جمله جوش های سر سیاه، سرسفید، کیست و غیره وجود دارد. درمان ها شامل داروهای خانگی و قرص ها و ژل های بدون نسخه و نسخه ای است.آکنه یک بیماری شایع پوستی است که اغلب افراد را درگیر می کند. باعث ایجاد لکه ها، پوست چرب و گاهی اوقات پوستی می شود که لمس آن نیز دردناک است. ما در این مقاله به درمان جوش صورت یا آکنه و علل و روش های درمانی را به طور کامل توضیح می دهیم…

جوش چیست

شایعترین نواحی ایجاد آکنه

۱- صورت
تقریباً همه افراد مبتلا به آکنه را تحت تأثیر قرار می دهد

۲- پشت
بیش از ۵۰٪ از افراد مبتلا به آکنه را تحت تاثیر قرار می دهد

۳- قفسه سینه
حدود ۱۵٪ از افراد مبتلا به آکنه را تحت تاثیر قرار می دهد

انواع آکنه و جوش پوستی

6 نوع اصلی آکنه وجود دارد:

۱- جوش سرسیاه

برجستگی های کوچک سیاه یا زردی که روی پوست ایجاد می شوند. سیاه هستند زیرا پوشش داخلی فولیکول مو را درگیر می کنند که رنگدانه تولید می کند.

 

۲- جوش‌ سر سفید

ظاهری شبیه به جوش‌های سر سیاه دارند، اما سفید رنگ هستند. ممکن است سفت‌تر باشند و در صورت فشرده شدن خالی نشوند.

 

۳- پاپول ها

برجستگی های قرمز کوچکی که ممکن است حساس یا دردناک باشند

۴- پوسچول ها

شبیه به پاپول ها، اما دارای نوک سفید در مرکز هستند که ناشی از تجمع چرک است.

 

۵- ندول ها

توده های سخت بزرگی که در زیر سطح پوست ایجاد می شوند و می توانند دردناک باشند

۶- کیست

شدیدترین نوع آکنه؛ آنها توده های بزرگ پر از چرک شبیه به جای جوش هستند  و بیشترین خطر ایجاد اسکار دائمی را دارند.

روش هایی درمانی که اگر آکنه دارید می توانید امتحان کنید

 

۱- مناطق آسیب دیده پوست را بیش از دو بار در روز نشویید. شستشوی مکرر می تواند پوست را تحریک کرده و علائم را بدتر کند.

۲- ناحیه آسیب دیده را با صابون ملایم یا پاک کننده و آب ولرم بشویید. آب بسیار گرم یا سرد می تواند آکنه را بدتر کند.

۳- سعی نکنید جوش های سر سیاه را “پاک کنید” یا آن ها را فشار دهید. این می تواند آنها را بدتر کند و باعث ایجاد اسکار دائمی شود .

۴- از لوازم آرایش، مراقبت از پوست و محصولات مراقبت از آفتاب که بر پایه روغن هستند (که گاهی اوقات برچسب “کومدوژنیک” روی آنها می زنند) خودداری کنید. از محصولات غیر کومدون زا مبتنی بر آب استفاده کنید، زیرا کمتر احتمال دارد منافذ پوست شما را مسدود کنند.

۵- قبل از رفتن به رختخواب آرایش را کاملا پاک کنید.

۶- اگر پوست خشک دارید ، از نرم کننده های مبتنی بر آب بدون عطر استفاده کنید .

۷- ورزش منظم نمی تواند آکنه شما را بهبود بخشد، اما می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند و عزت نفس شما را بهبود بخشد. پس از اتمام ورزش هر چه زودتر دوش بگیرید زیرا عرق می تواند آکنه شما را تحریک کند.

۸- موهای خود را به طور منظم بشویید و سعی کنید از ریزش موها روی صورت خود جلوگیری کنید.

۹- می توانید کرم، لوسیون و ژل برای درمان جوش ها را از داروخانه ها خریداری کنید.

۱۰- اگر از محصولات حاوی بنزوئیل پراکسید استفاده می کنید ، مراقب باشید زیرا این کار می تواند لباس ها را سفید کند.

۱۱- اگر آکنه شما شدید است یا روی سینه و پشت شما ظاهر می شود، ممکن است نیاز به درمان با  آنتی بیوتیک ها یا کرم های قوی تری داشته باشید که فقط با نسخه در دسترس هستند.

چه زمانی باید به دنبال مشاوره پزشکی برای درمان آکنه باشید

۱- اگر آکنه خفیف دارید ، ولی با محصولات موضعی خوب نشده ، یا باعث می شود احساس ناراحتی کنید، به پزشک مراجعه کنید.

۲- اگر آکنه متوسط ​​یا شدید دارید یا ندول و کیست دارید، باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا برای جلوگیری از ایجاد اسکار باید به درستی درمان شوند.

سعی کنید در برابر وسوسه کندن یا فشار دادن جوش ها مقاومت کنید، زیرا این کار می تواند منجر به جای زخم دائمی شود.

درمان ممکن است چندین ماه طول بکشد، بنابراین انتظار نداشته باشید که یک شبه نتیجه بدهد.

 

عوامل موثر در ایجاد آکنه

آکنه معمولاً با تغییرات سطح هورمون در دوران بلوغ مرتبط است، اما می تواند در هر سنی شروع شود.

برخی هورمون‌ها باعث می‌شوند غدد چربی‌ در کنار فولیکول‌های مو در پوست مقدار بیشتری چربی (سبوم غیر طبیعی) تولید کنند.

این سبوم غیر طبیعی فعالیت یک باکتری پوست به نام P. acnes را تغییر می دهد که تهاجمی تر می شود و باعث التهاب و چرک می شود.

این هورمون ها همچنین پوشش داخلی فولیکول مو را ضخیم می کنند و باعث انسداد منافذ می شوند. تمیز کردن پوست کمکی به رفع این انسداد نمی کند.

سایر علل احتمالی

آکنه در خانواده ها دیده می شود. اگر هم مادر و هم پدرتان آکنه داشتند، احتمالاً شما هم آکنه خواهید داشت.

تغییرات هورمونی، مانند تغییراتی که در طول چرخه قاعدگی یا بارداری رخ می دهد، همچنین می تواند منجر به بروز آکنه در زنان شود.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بهداشت ضعیف یا فعالیت جنسی نقشی در ایجاد آکنه داشته باشد وجود ندارد.

شیوع آکنه

آکنه در نوجوانان و جوانان بسیار شایع است. حدود ۹۵٪ از افراد 11 تا 30 ساله تا حدودی تحت تأثیر آکنه هستند.

آکنه در سنین ۱۴ تا ۱۷ سالگی در دختران و در سنین ۱۶ تا ۱۹ سالگی در پسران شایع است.

اکثر مردم چندین سال قبل از اینکه علائم آنها با افزایش سن بهبود یابد، درگیر عود آکنه هستند.

آکنه اغلب زمانی از بین می رود که یک فرد در اواسط ۲۰ تا ۳۰ سالگی است.

در برخی موارد، آکنه می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. حدود ۳٪ از بزرگسالان دارای آکنه در بالای 35 سالگی هستند.

 

نحوه ایجاد آکنه

آکنه زمانی ایجاد می‌شود که سوراخ‌های ریز روی پوست، به نام فولیکول‌های مو، مسدود شوند. غدد سباسه غدد کوچکی هستند که در نزدیکی سطح پوست شما یافت می شوند. این غدد به فولیکول‌های مو متصل می‌شوند، که سوراخ‌های کوچکی در پوست شما هستند که هر تار مو از آن بیرون می‌زند.

غدد چربی ، مو و پوست را چرب می کنند تا از خشک شدن آن جلوگیری کنند. آنها این کار را با تولید یک ماده روغنی به نام سبوم انجام می دهند.

در آکنه، غدد شروع به تولید بیش از حد سبوم می کنند. سبوم اضافی با سلول های مرده پوست مخلوط می شود و هر دو ماده یک پلاگین در فولیکول ایجاد می کنند.

اگر فولیکول مسدود شده نزدیک به سطح پوست باشد، به سمت بیرون برآمده می شود و یک جوش سر سفید ایجاد می کند. از طرف دیگر، فولیکول مسدود شده می تواند به روی پوست باز شود و یک جوش سر سیاه ایجاد کند.

باکتری‌های معمولی بی‌ضرر که روی پوست زندگی می‌کنند می‌توانند فولیکول‌های مسدود شده را آلوده و عفونی کنند و باعث ایجاد پاپول، پوسچول، ندول یا کیست شوند.

تستوسترون

تصور می شود که آکنه نوجوانی با افزایش سطح هورمونی به نام تستوسترون که در دوران بلوغ ایجاد می شود. این هورمون نقش مهمی در تحریک رشد و تکامل آلت تناسلی و بیضه‌ها در پسران و حفظ استحکام عضلات و استخوان در دختران دارد. غدد چربی به ویژه به هورمون ها حساس هستند. تصور می‌شود که افزایش سطح تستوسترون باعث می‌شود که غدد بیش از نیاز پوست سبوم تولید کنند.

آکنه در خانواده ها

آکنه می تواند در خانواده ها ایجاد شود. اگر والدین شما آکنه داشتند، احتمالاً شما نیز به آن مبتلا خواهید شد.

یک مطالعه نشان داده است که اگر هر دو والدین شما آکنه داشته باشند، احتمال ابتلا به آکنه شدیدتر در سنین پایین بیشتر است. همچنین مشخص شد که اگر یکی از والدین شما یا هر دوی آنها آکنه بزرگسالی داشته باشند، احتمال ابتلای شما به آکنه بزرگسالان نیز بیشتر است.

 

آکنه در زنان

زنان بیشتر از مردان در معرض آکنه بزرگسالان هستند. تصور می شود که بسیاری از موارد آکنه بزرگسالان به دلیل تغییرات در سطح هورمونی است که بسیاری از زنان در زمان های خاص دارند.

این زمان ها عبارتند از:

۱- دوره های قاعدگی  – برخی از زنان درست قبل از پریودشان بروز آکنه دارند

۲- بارداری  – بسیاری از زنان در این زمان علائم آکنه را دارند، معمولاً در طول ۳ ماه اول بارداری

۳- سندرم تخمدان پلی کیستیک  – یک بیماری شایع که می تواند باعث آکنه، افزایش وزن و تشکیل کیست های کوچک در داخل تخمدان شود.

اگر آکنه به طور ناگهانی در زنان بالغ شروع شود، می تواند نشانه ای از عدم تعادل هورمونی باشد، به خصوص اگر با علائم دیگری هم داشته باشند مانند:

۱- موهای زائد بدن (هیرسوتیسم)

۲- دوره های نامنظم یا سبک

شایع ترین علت عدم تعادل هورمونی در زنان  سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) است. این سندرم را می توان با استفاده از ترکیبی از سونوگرافی و آزمایش خون تشخیص داد.

سایر محرک ها برای ایجاد جوش و آکنه

سایر محرک های احتمالی ایجاد آکنه عبارتند از:

۱- برخی از محصولات آرایشی

با این حال، این کمتر رایج است زیرا اکثر محصولات در حال حاضر آزمایش می شوند، بنابراین باعث ایجاد جوش نمی شوند (غیر کومدوژن)

۲- برخی داروها

مانند داروهای استروئیدی ، لیتیوم (برای درمان  افسردگی و اختلال دوقطبی استفاده می شود ) و برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان  صرع

۳- سیگار کشیدن

که می تواند به آکنه در افراد مسن کمک کند

۴- رژیم های غذایی با شاخص گلیسمی (GI) بالا

تصورات غلط در مورد آکنه

با وجود اینکه آکنه یکی از شایع ترین بیماری های پوستی است، آکنه نیز یکی از ناشناخته ترین موارد است. افسانه ها و باورهای غلط زیادی در مورد آن وجود دارد:

۱- “آکنه به دلیل داشتن پوست کثیف و بهداشت ضعیف ایجاد می شود”

بیشتر واکنش‌های بیولوژیکی که باعث ایجاد آکنه می‌شوند، در زیر پوست اتفاق می‌افتند، نه روی سطح، بنابراین تمیزی پوست شما تأثیر جدی بر آکنه شما ندارد. شستن صورت بیش از دو بار در روز می تواند پوست شما را بدتر کند.

۲- “فشردن جوش های سرسیاه، سرسفید بهترین راه برای خلاص شدن از شر آکنه است”

این در واقع می تواند علائم را بدتر کند و ممکن است جای زخم بر جای بگذارد .

۳- “فعالیت جنسی می تواند آکنه را تحت تاثیر قرار دهد”

داشتن رابطه جنسی آکنه را بهتر یا بدتر نمی کند.

۴- “حمام آفتاب، آفتاب‌گیر و لامپ‌های آفتابی به بهبود علائم آکنه کمک می‌کنند”

هیچ مدرک قطعی وجود ندارد که نشان دهد قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید یا استفاده از تخت های آفتاب یا لامپ های آفتابی می تواند آکنه را بهبود بخشد. بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان آکنه می توانند پوست شما را به نور حساس تر کنند، بنابراین قرار گرفتن در معرض آفتاب می تواند آسیب به پوست شما وارد کند و همچنین خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.

۵- “آکنه مسری است”

شما نمی توانید آکنه را به افراد دیگر منتقل کنید.

۶- “آکنه و خمیر دندان”

ادعایی که در بسیاری از وب سایت ها یافت می شود این است که خمیر دندان می تواند جوش ها را خشک کند.
در حالی که خمیر دندان حاوی مواد ضد باکتری است، همچنین حاوی موادی است که می تواند پوست شما را تحریک کرده و به آن آسیب برساند.
استفاده از خمیر دندان توصیه نمی شود. درمان‌های بسیار مؤثرتر و ایمن‌تری وجود دارد.

 

تشخیص و درمان آکنه

پزشک می تواند آکنه را با نگاه کردن به پوست شما تشخیص دهد. این شامل معاینه صورت، قفسه سینه یا پشت شما برای انواع مختلف لکه ها، مانند جوش های سرسیاه یا زخم و ندول های قرمز است.

شدت آکنه شما مشخص می کند که برای درمان کجا باید بروید و چه درمانی باید داشته باشید.

شدت آکنه اغلب به صورت زیر طبقه بندی می شود:

۱- خفیف – عمدتاً جوش‌های سر سفید و سرسیاه، با چند پاپول و پوسچول

۲- متوسط ​​- جوش‌های سرسفید و سرسیاه گسترده‌تر، با پاپول‌ها و پوسچول‌های فراوان

۳- شدید – تعداد زیادی پاپول بزرگ و دردناک، پوسچول، کیست. ممکن است مقداری جای زخم نیز داشته باشید

برای آکنه خفیف، از پمادهای در دسترس استفاده کنید. برای آکنه متوسط ​​یا شدید، با پزشک صحبت کنید.

درمان‌ آکنه توسط متخصص پوست و زیبایی

درمان آکنه به شدت آن بستگی دارد. ممکن است چندین ماه طول بکشد تا علائم آکنه بهبود یابد.

اگر فقط چند جوش سرسیاه، سرسفید و لکه دارید، می توانید آن را با ژل ها یا کرم های بدون نسخه (درمان های موضعی) که حاوی بنزوئیل پراکسید هستند، درمان کنید.

 

درمان توسط پزشک

اگر آکنه شما متوسط ​​یا شدید است یا پماد موضعی مؤثر نبوده است، به پزشک مراجعه کنید ، زیرا احتمالاً به داروی نسخه ای نیاز دارید.

داروهای تجویزی که می توانند برای درمان آکنه استفاده شوند عبارتند از:

۱- رتینوئیدهای موضعی

۲- آنتی بیوتیک های موضعی

۳- آزلائیک اسید

۴- قرص های آنتی بیوتیک

۵- در زنان، قرص ضد بارداری ترکیبی

اگر آکنه شدید دارید یا داروهای تجویزی کار نمی کنند، پزشک می تواند شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد.

برای آکنه های خفیف تا متوسط ​​یا متوسط ​​تا شدید، معمولاً ترکیبی از درمان های موضعی یا قرص های آنتی بیوتیک همراه با درمان های موضعی را شروع می کنید.

درمان های هورمونی یا قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی نیز می تواند در زنان مبتلا به آکنه موثر باشد.

اما  قرص پروژسترون یا  ایمپلنت ضد بارداری گاهی اوقات می تواند آکنه را بدتر کند.

شروع اثر بسیاری از این درمان‌ها ممکن است ۲ تا ۳ ماه طول بکشد.

مهم است که صبور باشید و به درمان توصیه شده ادامه دهید، حتی اگر اثر فوری نداشته باشد.

درمان های موضعی آکنه (ژل، کرم و لوسیون)

 

۱- بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید به عنوان یک ضد عفونی کننده برای کاهش تعداد باکتری ها در سطح پوست عمل می کند.

همچنین به کاهش تعداد جوش های سر سفید و سر سیاه کمک می کند و اثر ضد التهابی دارد.

بنزوئیل پراکسید معمولاً به صورت کرم یا ژل موجود است. یک یا دو بار در روز استفاده می شود.

باید پس از شستن پوست بر روی تمام قسمت های صورت که دچار آکنه شده اند استفاده شود.

باید به مقدار کم مصرف شود، زیرا مصرف بیش از حد آن می تواند پوست شما را تحریک کند.

همچنین صورت شما را به نور خورشید حساس‌تر می‌کند، بنابراین از آفتاب زیاد و منابع نور ماوراء بنفش (مانند تخت‌های آفتاب) اجتناب کنید یا از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.

بنزوئیل پراکسید می تواند اثر سفید کنندگی داشته باشد، بنابراین از تماس آن با مو یا لباس خودداری کنید.

عوارض جانبی رایج بنزوئیل پراکسید عبارتند از:

۱- پوست خشک و منقبض

۲- احساس سوزش و خارش

۳- مقداری قرمزی و لایه برداری پوست

عوارض جانبی معمولاً خفیف هستند و پس از پایان درمان باید برطرف شوند.

اکثر افراد برای از بین بردن بیشتر یا تمام آکنه های خود به یک دوره درمانی ۶ هفته ای نیاز دارند.

ممکن است برای جلوگیری از بازگشت آکنه به شما توصیه شود که درمان را به میزان کمتر ادامه دهید.

 

۲- رتینوئیدهای موضعی

رتینوئیدهای موضعی با حذف سلول های مرده پوست از سطح پوست (لایه برداری) عمل می کنند که به جلوگیری از تجمع آنها در فولیکول های مو کمک می کند.

ترتینوئین و آداپالن رتینوئیدهای موضعی هستند که برای درمان آکنه استفاده می شوند. اینها به صورت ژل یا کرم موجود هستند و معمولاً یک بار در روز قبل از رفتن به رختخواب استفاده می شوند.

20 دقیقه پس از شستن صورت، روی تمام قسمت های صورت خود که دچار آکنه شده اند استفاده کنید.

استفاده کم رتینوئیدهای موضعی و اجتناب از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید و UV بسیار مهم است.

رتینوئیدهای موضعی برای استفاده در دوران بارداری مناسب نیستند، زیرا این خطر وجود دارد که باعث نقص جنینی شوند.

شایع ترین عوارض جانبی رتینوئیدهای موضعی، تحریک خفیف و سوزش پوست است.

معمولاً یک دوره ۶ هفته ای لازم است، اما ممکن است به شما توصیه شود که پس از این مدت به میزان کمتر از دارو را ادامه دهید.

 

۳- آنتی بیوتیک های موضعی

آنتی بیوتیک های موضعی به کشتن باکتری های روی پوست کمک می کنند که می توانند فولیکول های مو مسدود شده را آلوده کنند. اینها به صورت لوسیون یا ژل در دسترس هستند که ۱ یا ۲ بار در روز استفاده می شود.

معمولاً یک دوره ۶ تا ۸ هفته ای توصیه می شود. پس از این، درمان معمولا متوقف می شود، زیرا این خطر وجود دارد که باکتری های روی صورت شما نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم شوند.
این می تواند آکنه شما را بدتر کند و باعث عفونت های اضافی شود.

عوارض جانبی نادر است، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

تحریک جزئی پوست

قرمزی و سوزش پوست

لایه برداری پوست

 

۴- اسید آزلائیک

اگر عوارض جانبی بنزوئیل پراکسید یا رتینوئیدهای موضعی به خصوص تحریک کننده یا دردناک باشد، اسید آزلائیک اغلب به عنوان یک درمان جایگزین برای آکنه استفاده می شود.

اسید آزلائیک با حذف پوست مرده و از بین بردن باکتری ها عمل می کند.

آزلائیک به صورت کرم یا ژل در دسترس است و معمولاً ۲ بار در روز (یا یک بار در روز اگر پوست شما حساس است) استفاده می شود. این دارو پوست شما را به نور خورشید حساس نمی کند، بنابراین لازم نیست از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید.

عوارض جانبی اسید آزلائیک معمولاً خفیف است و شامل موارد زیر است:

سوزش پوست

خارش

پوست خشک

قرمزی پوست

5- قرص آنتی بیوتیک

قرص های آنتی بیوتیک (آنتی بیوتیک های خوراکی) معمولاً همراه با یک درمان موضعی برای درمان آکنه شدید استفاده می شود. در بیشتر موارد، دسته ای از آنتی بیوتیک ها به نام تتراسایکلین ها تجویز می شود، مگر اینکه باردار یا شیرده باشید. معمولاً به زنان باردار یا شیرده توصیه می شود که آنتی بیوتیکی به نام اریترومایسین مصرف کنند که استفاده از آن بی خطرتر است.

معمولاً حدود ۶ هفته طول می کشد تا متوجه بهبود آکنه خود شوید.

بسته به میزان پاسخ شما به درمان، یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی می تواند ۴ تا ۶ ماه طول بکشد. تتراسایکلین ها می توانند پوست شما را به نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش حساس کنند و همچنین می توانند تاثیر قرص های ضد بارداری خوراکی را در چند هفته اول درمان کاهش دهند. در این مدت باید از یک روش جایگزین پیشگیری از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید.

درمان های هورمونی اکنه

درمان‌های هورمونی اغلب می‌تواند برای زنان مبتلا به آکنه مفید باشد، به خصوص اگر آکنه در حوالی  دوره‌های قاعدگی ایجاد شود یا با شرایط هورمونی مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک همراه باشد. اگر قبلاً از آن استفاده نکرده‌اید، پزشک ممکن است قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی را توصیه کند ، حتی اگر از نظر جنسی فعال نباشید. این قرص ترکیبی اغلب می تواند به بهبود آکنه در زنان کمک کند، اما ممکن است تا ۱ سال طول بکشد تا اثرات کامل آن مشاهده شود.

 

کو سیپریندیول

کو سیپریندیول یک درمان هورمونی است که می تواند برای آکنه های شدیدتر که به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد استفاده شود و به کاهش تولید سبوم کمک می کند. احتمالاً قبل از اینکه متوجه بهبود چشمگیر آکنه خود شوید ، باید ۲ تا ۶ ماه از کو سیپریندیول استفاده کنید.

با احتمال کم زنانی که کوسیپریندیول مصرف می کنند ممکن است در سنین بالاتر به سرطان سینه مبتلا شوند. به عنوان مثال، از یک گروه 10000 زن که کوسیپریندیول مصرف نکرده اند، انتظار می رود که 16 نفر از آنها در سن 35 سالگی به سرطان سینه مبتلا شوند. این رقم برای زنانی که حداقل به مدت 5 سال در اوایل دهه 20 زندگی خود با کوسیپریندیول درمان شده اند به 17 یا 18 افزایش می یابد.

همچنین احتمال بسیار کمی وجود دارد که کوسیپریندیول باعث لخته شدن خون شود . تخمین زده می شود که این خطر در هر سال حدود 1 در 2500 نفر باشد. اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، مصرف کوسیپریندیول بی خطر نیست. زنان ممکن است قبل از شروع درمان نیاز به آزمایش بارداری داشته باشند.

سایر عوارض جانبی کوسیپریندیول عبارتند از:

سردرد

سینه های دردناک

تغییرات خلقی

از دست دادن علاقه به رابطه جنسی

افزایش یا کاهش وزن

ایزوترتینوئین

ایزوترتینوئین درمانی برای آکنه های شدید است که به صورت کپسول عرضه می شود. چندین اثر مفید دارد:

۱- به کاهش تولید سبوم تولید کمک می کند

۲- به جلوگیری از مسدود شدن فولیکول ها کمک می کند

۳- میزان باکتری روی پوست را کاهش می دهد

۴- قرمزی و تورم داخل و اطراف لکه ها را کاهش می دهد

اما این دارو همچنین می تواند طیف وسیعی از عوارض جانبی ایجاد کند. فقط برای موارد شدید آکنه که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند توصیه می شود.

به دلیل خطر عوارض جانبی، ایزوترتینوئین فقط توسط پزشک متخصص تجویز می شود.

درمان های غیر دارویی آکنه

۱- فتودینامیک درمانی

در آن نور به پوست برای بهبود علائم آکنه اعمال می شود.

۲- استخراج کننده کومدون

ابزار کوچکی به شکل قلم که می تواند برای تمیز کردن جوش های سرسیاه و سرسفید استفاده شود.

 

۳- لایه برداری شیمیایی

در این روش محلول شیمیایی روی صورت مالیده می شود و باعث می شود پوست لایه برداری شود و پوست جدیدی جایگزین آن شود.

اما این درمان ها ممکن است بطور کامل موثر واقع نشوند و نمی توان آنها را به طور معمول توصیه کرد

 

عوارض آکنه برای پوست

مهمترین عارضه آکنه ایجاد اسکار یا جای زخم است. هر نوع آکنه ای می تواند منجر به ایجاد جای زخم شود، اما زمانی که شدید ترین انواع جوش ها ها (ندول ها و کیست ها) ترکیده و به پوست مجاور آسیب می رسانند، شایع تر است .

اگر جوش های خود را بکنید یا فشار دهید، ممکن است جای زخم نیز ایجاد شود، بنابراین مهم است که این کار را نکنید.

3 نوع اصلی اسکار آکنه وجود دارد:

۱- جای زخم سوراخ مانند

سوراخ های کوچک و عمیق در سطح پوست شما که به نظر می رسد پوست با یک جسم تیز سوراخ شده است.

۲- اسکارهای فرو رفته

ناشی از نوارهایی از بافت اسکار که در زیر پوست ایجاد می‌شوند و به سطح پوست ظاهری ناهموار می‌دهند.

۳- اسکار جعبه‌ای

فرورفتگی‌های گرد یا بیضی شکل، با ایجاد دهانه‌ در پوست

درمان اسکار آکنه

درمان های اسکار آکنه عبارتند از:

۱- درم ابریژن

درم ابریژن شامل برداشتن لایه بالایی پوست، با استفاده از لیزر یا برس سیمی مخصوص است.

پس از انجام این روش، پوست شما برای چندین ماه قرمز و دردناک به نظر می رسد، اما با بهبودی، متوجه بهبود ظاهر جای زخم خود می شوید.

 

۲- لیزر درمانی

لیزر درمانی را می توان برای درمان اسکار خفیف تا متوسط ​​آکنه استفاده کرد. 2 نوع لیزر درمانی وجود دارد:

درمان با لیزر ابلیتیو

که در آن از لیزر برای برداشتن قسمت کوچکی از پوست اطراف جای زخم استفاده می‌شود تا پوستی جدید و صاف ایجاد شود.

درمان با لیزر غیر ابلیتیو

جایی که لیزر برای تحریک رشد کلاژن جدید (نوعی پروتئین موجود در پوست) استفاده می‌شود که به ترمیم برخی از آسیب‌های ناشی از جای زخم کمک می‌کند و ظاهر را بهبود می‌بخشد.

 

۳- تکنیک های پانچ

از تکنیک های پانچ برای درمان اسکارهای نوک تیز و اسکارهای جعبه ای استفاده می شود. 3 نوع تکنیک پانچ وجود دارد:

برداشتن پانچ

برای درمان اسکارهای خفیف نوک تیز استفاده می شود. جای زخم با جراحی برداشته می شود و زخم باقی مانده بسته می شود. پس از بهبود زخم، ناحیه ای صاف و یکنواخت از پوست باقی می ماند

پانچ elevation

برای درمان جای زخم های جعبه ای استفاده می شود. پایه اسکار با جراحی برداشته می شود و دو طرف اسکار در جای خود باقی می مانند. سپس پایه مجدداً به طرفین وصل می شود، اما بالا می رود تا با سطح پوست هم سطح شود. این باعث می شود جای زخم بسیار کمتر دیده شود

پیوند پانچ

برای درمان اسکار های بسیار عمیق استفاده می شود. مانند برداشتن پانچ، جای زخم برداشته می‌شود، اما زخم با نمونه‌ای از پوست که از قسمت‌های دیگر بدن (معمولاً از پشت گوش) گرفته می‌شود، بسته می‌شود.

 

۴- سابسیشن

سابسیژن یک درمان جراحی است که می تواند برای درمان اسکارهای فرو رفته استفاده شود. در طی جراحی، لایه بالایی پوست از بافت اسکار زیرین جدا می شود. این اجازه می دهد تا خون در زیر ناحیه آسیب دیده جمع شود. لخته خون به تشکیل بافت همبند کمک می کند، که اسکار فرو رفته را به سمت بالا می راند تا با بقیه سطح پوست هم سطح شود.
پس از تکمیل سابسیژن، می توان از درمان های اضافی مانند لیزر درمانی و درم ابریژن برای بهبود بیشتر ظاهر اسکار استفاده کرد.

ایجاد آکنه و ارتباط آن با افسردگی

آکنه اغلب می‌تواند باعث ایجاد احساسات شدید اضطراب و استرس شود، که گاهی اوقات باعث می‌شود افراد مبتلا از نظر اجتماعی منزوی شوند. این ترکیب از عوامل می تواند منجر به افسردگی افراد مبتلا به آکنه شود.

اگر در ماه گذشته اغلب احساس ناراحتی، افسردگی یا ناامیدی کرده باشید و علاقه یا انگیزه برای انجام کارها نداشته باشید، ممکن است افسرده شده باشید.

اگر فکر می کنید که شما یا فرزندتان ممکن است افسردگی داشته باشید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند شما را برای حمایت تخصصی به روانپزشک ارجاع دهند.

درمان های افسردگی عبارتند از:

گفتار درمانی مانند  درمان شناختی رفتاری (CBT)

نوعی داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)